Lieve allemaal,

waar ik mijn vorige blog afsloot met te vertellen dat ik zoveel nieuwe inspiratie had opgedaan, werd mijn wereldje toen ik eenmaal weer in Nederland was, meteen weer een stuk kleiner. Ik miste de ruimte, de bergen en de rust om me heen. Opeens leek het weer lastiger om vervolgplannen te maken. Ik bleef veel contact houden met Hans & Nel van de Berghut, via de mail en skype. Ik was nog geen twee weken thuis toen ze me vertelden dat ze het zomerteam compleet hadden, maar dat hun zomerkok pas eind juni kon beginnen met werken, terwijl de eerste gasten begin juni aan zouden komen. Na wat overleg besloot ik half mei weer terug te gaan naar de Berghut, om daar eerst 2 weken allerlei losliggende klussen te doen en om vervolgens 3 weken te koken.

Nu ben ik dus alweer bijna 4 weken terug in Rauris. In de trein heb ik veel zitten lezen, maar zodra we weer in Oostenrijk waren heb ik mijn ogen uitgekeken. Heerlijk om weer in de bergen te zijn, gaaf om te zien hoe de toppen nog volop wit zijn en bizar om te zien hoe de dalen, in tegenstelling tot een paar weken daarvoor, super begroeid en groen zijn. Ik werd hier weer warm onthaald en het voelde alsof ik thuis kwam na vakantie. De kids charterden me meteen om te voetballen in de tuin, die prachtig gekleurd door alle bloemen was, en mijn wandelschoenen heb ik meteen tevoorschijn gehaald. 's Middags Esther een bezoek gebracht en een heerlijke wandeling gemaakt. Toen ik op de berg tussen de koeien met koeienbellen liep, voelde ik me echt weer in Oostenrijk. Heerlijk! Ik heb afgelopen winter genoten van alle sneeuw, maar dit heeft ook echt wel wat! Nog steeds kan ik vol verwondering op plekken komen die ik nauwelijks herken zonder sneeuw.

De eerste week na mijn terugkomst heb ik weer allerlei klussen in en om het huis gedaan, op de kids gepast en had ik ook een tweede baan erbij. Vlakbij de Berghut liggen namelijk een camping, hostel en hotel. De eigenaar hiervan heeft vorige zomer een stal laten bouwen en heeft hier nu 8 paarden staan. Aan het eind van de winter had hij me al gevraagd of ik de zomer bij hem wilde komen werken om paardrijdles en buitenritten te doen voor camping-, hostel-, hotelgasten en lokalen. Toen zag ik er weinig uitdaging in en was ik niet zo'n voorstander van zijn andere eisen, maar om naast mijn werk in de Berghut wat meer met paarden te kunnen werken (en mijn Duits te oefenen) is natuurlijk wel erg leuk! Zeker aangezien ik het werk met de paarden afgelopen winter zo gemist had. Meteen na mijn terugkomst werd ik benaderd met de vraag of ik les wilde geven aan meiden van een schoolklas die hier op kamp zouden komen. Van de 5 dagen dat ze hier waren heb ik ze 3 dagen les gegeven. Poetsen, rijden, veel spelletjes, zonder zadel, natural horsemanship en buiten rijden. De eerste ochtend heb ik nog voornamelijk in het Engels les gegeven, maar de tweede en derde dag ging al volledig in het Duits. Volgens mij heb ik in die drie dagen meer geleerd dan in het hele winterseizoen! Leuk is ook dat 1 van de paarden daar te lastig is voor de kinderen, omdat het nog een heel jong paard is. Al snel kwam ik erachter dat ik wel op zoek ben naar zo'n uitdaging. Ik heb dat paard 2 dagen mee gehad op buitenrit en ze vond het heel erg spannend, maar is nog wel zo jong en onbevangen dat ze zich laat overtuigen en je vertrouwt als je dit verdient. Voor mij dus ook helemaal leuk!

Het tweede weekend hier was het onwijs lekker weer. Op zaterdag ben ik met de familie mee geweest op een wandeling naar nieuw ontdekte bronnen. Prachtig mooi verstopt tussen de bomen is een rustgevend meertje te vinden, met watervalletjes en moerasachtig landschap. De dag erna ben ik met Esther & Edwin het andere zijdal in geweest voor een wandeling. Ik had geen idee dat dit dal nog zo ver doorliep! Waar je in de winter soms niet eens bij het laatste restaurant kon komen, konden we nog nu tientallen kilometers doorlopen. Overal waren nog ijsvlakken te zien die met lawines naar beneden waren gekomen en nu nog langs de beek lagen. Bij de almen zagen we eigenaren voorbereidingen treffen voor de zomer, prachtig hoe alles en iedereen weer tot leven lijkt te komen!

Dat weekend kwam ook collega Lotte aan, waardoor ik niet langer alleen aan het werk was. We hebben in de week die volgde beide super hard gewerkt, want het is echt onwijs veel werk om het huis in die laatste week voor de opening weer gasten-klaar te krijgen. Lange dagen, veel opruimen, schoonmaken, nieuwe gerechten uitproberen en helaas weinig tijd om wandelingen en geocaches te doen. Ik had een activiteiten-lijstje gemaakt, maar alles is nog even in de kast gezet! Wel nog wat wezen hardlopen, aangezien ik 's ochtends steeds heel vroeg wakker was. Ook echt genieten dat je hier 's ochtends vroeg kan gaan hardlopen door het dorp en dat je gewoon bijna niemand tegenkomt. Wat een luxe! :) Toen M&M-verslaafde Hans later die week jarig was, hebben we een grote M&M-taart voor hem gemaakt, waar hij zo blij als een kind mee was, haha! Leuk om die waardering te zien :)

De dag voor de opening kwam ook Janne aan, waarmee ons team voor de eerste 3 weken van juni compleet is! Dus, we zijn klaar voor de schrijfweek! Niet zo uitgerust als we zouden willen, maar we zijn er echt klaar voor! In de schrijfweek kwamen er 12 mensen om hun volle aandacht te kunnen hebben bij het schrijven van hun boek. Hele interessante mensen, prachtige verhalen, diepgaande gesprekken en een continu goed gevuld huis, zijn de begrippen die centraal stonden in deze week. Voor mij betekende deze week ook het weerzien met een aantal gasten, wat me erg goed bleek te doen. Ook fijn was de regelmaat in werktijden die iets meer terug begon te komen. Geen werkdagen meer van 's ochtend vroeg tot 's avonds laat, maar 'gewoon' de eind-middag/avonden, een paar hele dagen en een aantal lunches erbij. Heerlijk om overdag even wat meer tijd te hebben voor wat wandelingen, geocaches, vrienden en paarden!

En dan, midden in de schrijfweek: mijn verjaardag! Waar ik me toen ik wakker werd nog alles behalve jarig voelde, veranderde dat snel toen ik al vroeg een telefoontje kreeg en er voor me gezongen werd. Toen op weg naar de badkamer werd er voor me gezongen en even later in de keuken weer. Dat is fijn! :) Met Lotte een verjaaardagsbuitenritje gemaakt op mn favo paardje, heerlijk door de bergen, genieten, genieten, genieten! Bij terugkomst in de Berghut met het team nog even taart gegeten (home made, ook lief!) en daarna aan het werk. Tijdens het werk kwamen er om de haverklap gasten de keuken in om me ook even te feliciteren. Nog lieve kaartjes en nog meer lieve telefoontjes gekregen, 's avonds met de gasten 'weerwolven' gespeeld en ook nog eens veel lieve berichtjes via facebook enzo. Net als vorig jaar merk ik toch dat het me goed doet dat mensen, ondanks mijn afwezigheid, aan me denken! :)

De dag na mijn verjaardag hadden Lotte en ik samen een dagje vrij. We hebben de auto gepakt naar het einde van het dal, waar in de winter de sneeuwschoenwandeling wordt georganiseerd. We konden hier met de auto al tot 1600meter komen, waarna we, puur aan de hand van de GPS, een wandeling zijn gaan maken. Heerlijk hoe we het allebei leuk vinden om rare avontuurlijke dingen te doen, zoals dwars door een beek omhoog klimmen over de rotsen. Ons doel was een geocache bij een waterval, maar de weg er naar toe bleek nog niet helemaal sneeuwvrij te zijn. Leuke foto's van ons in zomerkleding in de sneeuw dus! :) De waterval was erg gaaf, alleen de sneeuw eromheen was nog lang niet verdwenen, dus de geoache hebben we helaas niet kunnen vinden. Nadat ik bijna naar beneden was gestort hebben we het maar opgegeven. ;)

De wekelijkse boodschappen in Zell am See proberen we zo veel mogelijk te combineren met bezoekjes aan het meer, wandelingen met gaaf uitzicht op het meer, enzo. Ook leuk dus. Nog een heel groot hert daar in het bos gespot, gaaf!

Afgelopen zaterdag ging voor ons een rustigere week in, met als gasten alleen een journaliste en wat vrienden van Hans & Nel. Zondag zijn we met z'n allen naar de Kitzlochklamm geweest. Ingepakt in regenjassen poncho's vanwege het weer, maar het heeft eigenlijk wel wat als je in zo'n kloof loopt. De ingang van de kloof is bij Taxenbach, waar we de auto's neer hadden gezet. Leuk is, dat je ook aan de andere kant de kloof uit kan, waardoor je door kan lopen naar Rauris, wat we met de gasten hebben gedaan. Mooie wandeling en zo leuk om nieuwe dingen in dit dal te ontdekken!

Afgelopen dagen ben ik weer druk aan het lesgeven geweest. Veel beginners en eigenwijze paarden, dus mijn geduld is weer flink op de proef gesteld! Daarnaast liepen een aantal meiden te grappen dat ik altijd sarcastisch was, maar volgens mij heeft dat meer te maken met de moeite die ik heb om emotie over te brengen in het Duits. ;) Veel ochtenden vroeg op om 's ochtends en sommige middagen les te geven, om daarna weer hier te moeten koken. Lange dagen dus, maar ik merk dat het buiten zijn en het werken met de paarden me enorm veel energie geeft. Wederom hebben ze me gevraagd de hele zomer met de paarden te blijven werken, maar ik ben er wel echt achter dat ik op deze plek weinig nieuws kan leren, dus wat ik er verder mee ga doen, is nog onduidelijk. Gister met Lotte nog een kort buitenritje gemaakt over een gaaf pad wat lang afgesloten is geweest. Echt even genieten nu dus. Mn jonge paardje ging ook al stukken beter, leuk, leuk, leuk! Daarnaast gister eindelijk iemand ontmoet waar ik, gericht op de toekomst en op het leren van nieuwe dingen, misschien wel wat mee kan. We hadden al maanden contact, maar het kwam er steeds niet van. Als dat dan eindelijk toch gebeurt, doet me dat duidelijk ook goed. Dat heeft er ook mee te maken dat ik steeds makkelijker in het Duits ga praten, zo wordt mijn doel van het begin van afgelopen winter misschien op een andere manier, alsnog bereikt!

Verder ben ik nog niet veel verder gekomen met mn plannen voor de toekomst. Ik weet ongeveer wat ik wil, maar nog niet hoe, waar en op welke termijn. Wel is duidelijk dat ik vooralsnog geen haast heb om naar Nederland te komen, dus als mijn werk bij de Berghut de 23e stopt, kom ik waarschijnlijk nog niet naar huis. Het plan is om in ieder geval nog 1 a 2 weken hier te blijven. Om even wat meer tijd voor mezelf te nemen, om te genieten van het moois om me heen en om verder te kijken wat ik hier nog voor mogelijkheden heb. In principe ben ik de laatste 3 weken van juli wel in Nederland, maar dat hangt ook nog van het een en ander af. Als mensen me hier vragen hoe lang ik nog blijf zeg ik steeds: in principe nog een paar weken, maar met mij weet je het maar nooit. :)