Lieve allemaal,

Ik zit deze blog te typen,in de auto op weg naar Nederland. Op het moment dat dit online komt ben ik dus weer in het land! 4,5 maand zijn voorbij gevlogen, waarbij de 6 weken na mijn laatste blog, in het teken hebben gestaan van verandering, vernieuwing, afsluiting en heel veel inspiratie.

Na mijn vorige blog draaide de Berghut nog 2,5 week op volle toeren. Nog meer rolwisselingen, veranderingen met personeel, nieuwe interessante gasten en leuke bezigheden. Mijn werkzaamheden gingen inmiddels zo automatisch dat ik meer tijd en energie kon steken in andere dingen, andere mensen, mezelf en nadenken over de toekomst.

Met een engelse vriendin, heb ik, na lang aandringen van de jongens, besloten mezelf eens op een snowboard te wagen! Nadat Kent ons even goed op weg had geholpen de eerste anderhalf uur, zijn we de dag erna samen nog een hele tijd aan het oefenen geweest. Wat een leuke nieuwe uitdaging!! Halverwege die tweede dag kon ik zonder te vallen de oefenwei af komen, maar bochtjes bleken toch echt wel super moeilijk! Helaas heb ik verder niet meer kunnen oefenen, omdat de oefenwei de week erna werd gesloten omdat er in het dal bijna geen sneeuw meer lag. Om al na die 2 halve dagjes de gondel omhoog te nemen was me iets te fanatiek en onverantwoord, maar ik heb wel weer iets leuks en nieuws ontdekt. Daarnaast kon ik na een seizoen met zo onwijs veel sneeuw en met zoveel snowboarders om me heen natuurlijk niet weggaan zonder een keer op een board te hebben gestaan. To be continued? :)

Aangezien het de laatste weken van het seizoen onwijs mooi weer was, ben ik bijna elke dag bij de piste geweest. Soms om te skiën of te boarden, maar vaak ook gewoon om even te lunchen en/of te kletsen met wat vrienden. Even samen genieten van het zonnetje en daarna terug richting de Berghut om 's avonds te werken. Elke week waren er die periode wel een aantal avonden waarop mensen afscheid namen. Een avondje stappen met een grote groep in Kaprun, een paar avonden darten in Shakesbeer en elke keer werd de groep kleiner. Ik keek echt op tegen het eind van het seizoen, omdat ik altijd weer zo'n hekel heb aan afscheid nemen. Na een leuke tijd te hebben gehad met leuke mensen gaat iedereen na de winter weer zijn eigen weg. Het leuke is wel dat deze mensen allemaal reizigers zijn, mensen die niet gebonden zijn aan 1 land en al meer van de wereld hebben gezien en nog willen zien. Dus wie weet wie ik waar nog tegen ga komen. :)

Op zaterdag 31 maart gingen de laatste gasten naar huis. Na met het hele team het huis aan kant te hebben gemaakt zijn we met z'n allen een prachtige wandeling gaan maken aan het einde van het dal. Dit ligt een stuk hoger, dus er was nog volop sneeuw te vinden. Ik merkte onderweg in de auto alweer dat ik meer en meer begon te stuiteren naarmate de hoeveelheid sneeuw toe nam. Yeeh, ik mag weer kind zijn! ;) Na een mooie en gezellige wandeling als afsluiting lekker uit eten geweest. Zondag zijn we nog met het grootste deel van het team de piste op geweest, om nogmaals afscheid te nemen in de sneeuw!

Daarna brak een nieuwe periode aan. De rest van het team ging terug naar Nederland en ik bleef in de Berghut. De eerste paar dagen heb ik veel tijd met de kids doorgebracht, maar daarna gingen Hans, Nel en de kids zelf ook op vakantie. Toen zat ik dus opeens alleen in een leeg huis! Dat was even wennen, maar daarna vond ik het eigenlijk heerlijk om even het huis voor mezelf te hebben. Ik had een kluslijst gekregen, dus nu kon ik eens lekker mijn eigen tempo, volgorde en werktijden bepalen. Uiteindelijk ben ik niet eens veel alleen geweest, want Kent was er die week ook elke avond. Zo konden we steeds samen klussen en eten.

Met Pasen was de afsluiting van het skiseizoen. Op eerste paasdag stond ik om 9uur bij de lift, voor de laatste keer alle bekende pistes en genieten van het uitzicht. En ja, ik ben best trots op mezelf, als ik mijn ski-skills vergelijk met die van december, dan heb ik veel geleerd, ben ik veel zekerder en heb ik er echt lol in!

Na Pasen was Kent klaar met zijn werk bij de skischool, dus toen zijn we allebei fulltime in (en om) het huis aan de slag gegaan. Ik had veel buiten-klussen, maar helaas is het weer de afgelopen weken niet zo super geweest als de weken ervoor.We hebbennog zeer regelmatig sneeuw gehad. Afgelopen zondag heeft het de hele dag gesneeuwd en gisterochtend was de lucht stralend blauw en was het overal prachtig wit. Een super afsluiting dus. Kent heeft hier een auto gekocht, waarmee we dus op dit moment onderweg zijn naar Nederland. Al 860km gehad, het gaat de goede kant op!

Verder heb ik de laatste 6 weken veel tijd met Esther doorgebracht. Esther is Nederlandse, maar woont in Rauris. Met haar ben ik niet alleen goed bevriend geraakt, maar we zijn ook veel aan het werk geweest met haar paard. Wat had ik het werk met de paarden gemist zeg! Hier kon ik de Natural Horsemanship die ik vorig jaar op Leconfield geleerd heb, in de praktijk brengen. Ik kon Esther helpen met de omgang met haar paard en haar helpen haar paard te lezen. En zo kom je er dus achter waar je hart eigenlijk ligt! Daarna is er onwijs veel gebeurd. Ik denk een richting te hebben gevonden waar ik in verder wil en ben eigenlijk onwijs enthousiast over alle mogelijkheden die er zijn. Ik heb meerdere banen aangeboden gekregen, ik ben mensen tegengekomen die met me willen samenwerken en ik heb heel veel nieuwe ideeën opgedaan. Bijzonder hoe in een korte tijd opeens zoveel op z'n plaats kan vallen. Verder ben ik erg dankbaar voor alle mensen die met me mee denken en voor het vertrouwen wat velen in me hebben. Nu ben ik dus even in Nederland (en bereikbaar op mn bekende nummer), bruisend van de energie om me in een nieuw avontuur te storten! Can't wait! Meer info volgt! :)